Zondag 23 Februari 2020

Hier ben ik weer vanuit een nat en winderig 'Stijlorenrijk' waar de carnavalsoptocht vandaag ook is afgelast. Jammer voor alle bouwers en mensen die er alle energie in hebben gestoken. Waarschijnlijk gaan ze de optocht dinsdag nog rijden. Wat mijzelf betreft maakt het niet zoveel uit want ik doe toch niets aan carnaval, al vind ik optocht kijken altijd wel leuk. Ik heb wel de regionale carnavalszender Baronie TV aan staan, dus via tv krijg ik van alles mee. Gisteren mijn broer op tv gezien, hij is Prins in Baviaonenland (Bavel). Dat is dan wel weer leuk om het via de tv mee te krijgen.

Dan mijn 'weekoverzicht' te beginnen bij de maandag. Toen ben ik weer naar de dagopvang geweest, het was best leuk. Ik heb stroopwafelcake gebakken en carnavalsmaskers gemaakt. Met de oudjes de 'Toren van Pisa' mee gespeeld. Ook weer fysiotherapie gehad en dat ging weer goed.

De thuiszorg was maandag minder tevreden over mijn buikwond. Ze had een collega mee genomen om mee te laten kijken, die vertrouwde de wond ook niet. Het is alsof er pukkeltjes op het wondbed staan. Ze hebben er foto's van gemaakt en naar de wondverpleegkundige in het ziekenhuis gemaild. Deze had terug gemaild dat zij op de foto niets geks kan ontdekken. Dat is het nadeel van foto's, je ziet het niet zo duidelijk als in het echt.
We hebben het maar zo gelaten en a.s. dinsdag moet ik toch weer op controle, dan kunnen ze het met eigen ogen zien.

Dinsdag heb ik weinig gedaan. Ik kreeg die dag wel bericht van de internist dat mijn bloedwaarden van HB en ijzer veel te laag zijn en hij voor mij een ijzerinfuus had geregeld. Ik had de mail amper gelezen en toen kreeg ik al een berichtje van de begeleiding dat het ziekenhuis had gebeld dat ik woensdag voor het ijzerinfuus kon komen.
Maar woensdag had ik al een drukke dag, dus terug gebeld naar het ziekenhuis en is het verschoven naar donderdag.

Woensdagochtend moest ik eerst naar de pedicure om mijn voetjes weer lekker te laten verwennen.
Woensdagmiddag kwam de taxi om half 2 om mij naar de oogkliniek te brengen. Eerst had ik een afspraak bij de lensspecialist. Hij heeft mijn lens en oog bekeken en kwam tot de conclusie dat ik een nieuwe lens nodig heb. Deze sturen ze met de post op zodat ik er niet speciaal voor terug moet komen.
Daarna had ik een afspraak bij de oogarts. Eerst krijg je dan de oogtesten en allerlei druppeltjes in je ogen om van alles te meten en de pupillen groter te maken.
Daarna naar de wachtkamer van de oogarts waar het flink druk was en hij meer dan een uur uitloop had.
Volgens de metingen zou mijn oogsterkte aangepast moeten worden, een nieuwe bril dus. Maar ik twijfel daar aan. Mijn oog is zo lastig op te meten omdat het in een kleine ruimte, heel anders kijken is dan in een grote ruimte of buiten. Als ik in mijn rolstoel over de gang rijdt, dan staat mijn oog al niet stil en zwiebert alles, waardoor ik niet helder kan kijken. Maar dat komt door het gemis aan evenwichtsorganen waardoor mijn oog niet weet wat er gebeurd en dus achterloopt op de feiten.
De oogarts wist het ook niet. De enige manier om er achter te komen of een andere sterkte beter of slechter is, is om het uit te proberen. Dan kost het dus een nieuwe bril.
Ik moet er nog eens over nadenken en binnenkort misschien langs mijn opticien om hem advies te vragen. Lastig probleem die ogen van mij. Dat was een middagje oogkliniek, om half 6 was ik pas weer thuis.

Donderdag moest ik mij om half 10 melden voor de dagopname voor het ijzerinfuus. Dat werd weer een heel avontuur want er moest een infuus geprikt worden en zoals jullie inmiddels weten, is dat vaak een drama bij mij. De verpleegkundige zei zo van: "Nu gaan we even het infuus prikken en dan kan het aangesloten worden en inlopen." Nou dat 'even' duurde uiteindelijk 2 uur!
Eerst deed de verpleegkundige een poging maar zij zag al snel dat het onbegonnen werk was. Dus een collega gebeld en zij heeft na lang zoeken een poging op mijn hand gedaan, die mislukte. Toen werd besloten om mij naar de OK te brengen naar de recovery. Daar lukte het de 4e prikker om het infuus er in te krijgen.
Inmiddels was ik toen dik 2 uur verder. De mensen die voor een operatie werden binnen gebracht, hadden voorrang waardoor ik steeds even moest wachten. Om 11:45u was ik eindelijk terug op de afdeling en kon het infuus aangesloten worden.
Omdat het infuus in een dunne ader zat, moesten ze het langzaam in laten lopen. Gelukkig ging dat verder allemaal zonder problemen.

Toen ik weer naar huis mocht heeft de verpleegkundige de taxi gebeld en ben ik daar beneden op gaan wachten. Een uur later was de taxi er nog niet en dat vertrouwde ik niet. Daarom een gastvrouw gevraagd of zij nog eens naar de taxi wilde bellen. Wat denk je...... ze waren mij vergeten. Er zou een taxi komen maar dat kon even duren omdat het druk was. Een uur later werd ik opgehaald, dus ook 2 uur kwijt geweest met wachten op de taxi. Bij mij loopt ook altijd alles anders dan normaal.

Vrijdag heb ik niets gedaan maar veel geslapen. Ik was zo ontzettend moe. Een bijwerking van het infuus denk ik. Het staat namelijk wel als een van de bijwerkingen in de bijsluiter. Je zou denken dat het ijzer rechtstreeks in de bloedbaan komt en meteen zou werken. Zo werkt het echter niet. Meestal heeft het 2 weken nodig voor ik er iets van merk.

Vrijdag had ik echt nergens fut voor, dus ben ik lekker in bed gekropen en toegegeven aan de moeheid.
Gisteren was het ook nog niet zoveel. Vandaag heb ik gelukkig weer wat meer energie.
Komende week heb ik weinig plannen. Morgen naar de dagopvang en dinsdag op controle in het ziekenhuis. Verder maar zien wat de week gaat brengen.