Zondag 12 April 2020

Inmiddels ben ik alweer een week thuis uit het ziekenhuis. De eerste dagen vond ik best eng, er was gezegd dat er een kans op een terugval was en daar ben je dan toch een beetje bang voor.
Ook dat het thuis niet zou lukken vanwege de enorme moeheid, benauwdheid en nog wat andere klachten, een beetje snotterig en nog steeds diarree met soms bloed erbij.
Of dat laatste door de corona komt of bij mij hoort, daar twijfel ik over. Ik had er al langer last van, de arts weet er van maar aangezien de MDL-arts mij niet durft te onderzoeken, kunnen we er weinig mee.

Het bevalt mij thuis beter dan in het ziekenhuis. Ik kan hier wat meer mijn dingetjes doen zoals tv kijken of op de laptop bezig zijn, dingen die in het ziekenhuis niet konden.
Ik doe nog erg weinig op een dag. 'S ochtends komt de thuiszorg meestal halverwege de ochtend, dan wacht ik in bed op hen. Na de verzorging kom ik uit bed en val in mijn luie stoel neer. Tja en dan zit ik hier wat tv te kijken, te lezen of de laptop aan. In het knutselen heb ik nog geen zin/fut gehad, dat komt wel weer. 'S middags weer even rusten op bed en daarna zit ik weer hier en 's avonds redelijk op tijd naar bed.

Verder is het erg rustig. Ik mag nog niet naar buiten, moet nog 1 week binnen blijven, hopelijk zijn dan de klachten zoals snotteren ook verdwenen en mag ik er weer uit.
Bezoek ontvangen mag ik ook niet. Ik keek al uit naar het einde van de 2 weken isolatie, tot ik mij ineens bedacht dat we voor mijn ziekenhuisopname al te horen hebben gekregen dat de regel van geen bezoek
ontvangen voorlopig tot 1 juni duurt. Dat was toch weer even een domper om mij dat te realiseren.

Soms voel ik mij erg eenzaam en weet ik met mezelf niet zo goed raad. Ik besef ook wel dat ik niet de enige ben die in dit soort situatie zit, er zijn helaas veel lotgenoten met mij. Maar als ik dan om mij heen kijk en ik zie alle kaarten die ik heb gekregen dan besef ik mij ook wel weer dat ik eigenlijk heel dankbaar moet zijn. Zoveel mensen die aan mij denken en meeleven en een kaart hebben gestuurd. Ik had al een hele stapel en gisteren heeft de begeleiding de post uit mijn brievenbus gehaald. Dat was een grote verrassing want daarbij zaten 4 grote enveloppen van het ziekenhuis met heel veel doorgestuurde kaarten.
Dan zit ik echt als een klein kind te genieten als ik alle enveloppen open maak en de lieve teksten in de kaarten lees. Dat doet mij echt supergoed en laat het eenzame gevoel veranderen in dankbaarheid.
Ook al zit ik hier alleen, ik ben niet alleen dankzij jullie!!

Ik heb afgelopen week meer leuke verrassingen mogen ontvangen zoals knutselpakketjes, ik moet dus aan het werk. Van de thuiszorg kreeg ik maandag een leuk plantje en een zelfgemaakt boekje met daarin allerlei soorten puzzels, om de tijd door te komen. Dinsdag kwam de Zonnebloem een plantje brengen voor de Pasen. Via de post kreeg ik van de dagopvang een nieuwsbrief, deze hebben ze speciaal gemaakt voor deze Coronatijd. Dat wij mensen van de dagopvang toch een beetje op de hoogte blijven van wat zich afspeelt. Ook kreeg ik van de dagopvang via de post een leuk zelfgemaakt hart om mij een "hart onder de riem" te geven. Er zat een mooi gedichtje bij.
En vrijdag kreeg ik via de thuiszorg een bos bloemen van Ali. B. daar zat ook een kaart met een mooi gedicht bij. Als ik dat alles op een rijtje zet en om mij heen kijk naar de giften en kaarten, dan ben ik eigenlijk toch wel een grote bofkont!!

De huisarts heeft maandag ook nog contact met mij opgenomen want zij had bericht gehad uit het ziekenhuis dat mijn suiker steeds te laag is en ik met de tabletjes voor de suiker moet stoppen.
Daarbij het advies om over 2 weken te controleren. Gisteren zat er bij de post een prikformulier voor 20 april, dan komen ze mij thuis prikken. Ook is de diëtiste ingeschakeld want door de Corona is de eetlust weg en is het protocol dat de diëtiste ingeschakeld wordt om te kijken of bijvoeding nodig is.
Nu moet ik weer van die vieze drankjes nutridrink drinken, 2 flesjes per dag. Bah, ik vind het zo'n smerig spul. Ik begrijp niet waarom ze dat niet een beetje lekkerder kunnen maken.
Dan heb je al weinig eetlust en dan krijg je zo'n vies, heel slijmerig en sterk geurend drankje.
Ik moet mijn best maar doen om weer zo goed mogelijk normaal te eten, zodat ik de nutridrink niet meer nodig heb.

Voor mijn buikwond is de bijvoeding misschien ook goed want die doet sinds dinsdag raar. In de wondhoeken kwamen ineens blaren te staan, die inmiddels kapot zijn gegaan waardoor de huid nu open en rauw is.
Dat doet best pijn. Waar het door komt weten we niet, misschien door de corona of een of andere infectie? Ik heb een jaar of 3 geleden ook gedoe gehad met blaren op mijn handen en voeten. Misschien is dit hetzelfde als toen? Afgelopen maandag heeft de wondverpleegkundige uit het ziekenhuis nog wel gemaild. Zij was op zoek geweest naar mij, maar ik was dus al thuis.
Ze mailde om te vragen hoe het ging en toen ging het nog goed. Misschien dinsdag wat foto's laten maken en door mailen zodat zij of de chirurg mee kunnen beoordelen wat nodig is.

Woensdag ben ik nog even aan het stunten geweest. Ik wilde vanuit mij stoel overstappen in de rolstoel maar eindigde met mijn billen op de grond i.p.v. in de rolstoel. Hoe ik dat voor elkaar gekregen heb, weet ik zelf niet meer. Wel dat ik sindsdien een pijnlijk stuitje heb. Die zal vast gekneusd zijn door de val. Gelukkig is mijn bekken nog heel want daar was ik even bang voor, dat het weer gebroken zou zijn. Een pijnlijk stuitje is lastig als je veel zit maar gaat denk ik sneller over dan een gebroken bekken. 

En vandaag is het Pasen. Het is dat ik het weet want anders zou het zo aan mij voorbij gaan. Er is vandaag niets anders dan andere dagen. Ik heb wel vanochtend een stukje van de mis op tv gezien en het Urbi et Orbi van de Paus.
Raar om te zien dat de priesters de mis op dragen voor een lege kerk en ook de Paus een piepkleine man was in die grote, lege St. Pieter Basiliek. Geen mensenmassa buiten op het plein, heel raar.

Het is een ongewone wereld waarin we nu leven. Als ik naar buiten kijk, is het ook vrij rustig op straat. Er rijden veel minder auto's dan normaal. Soms zie ik wat mensen fietsen of wandelen maar over het algemeen is het heel rustig.

Wat ik ook zie als ik buiten kijk is het mooie weer, de mooie blauwe luchten waar geen vliegtuig is te zien. Heel af en toe komt er eentje voorbij. De bomen die langzaam steeds groener worden. De vogels die heerlijk vrij door de lucht vliegen, wat zou ik dan soms graag voor even een vogel willen zijn. Ondanks alle Corona ellende in de wereld laat de natuur zich nu van zijn mooiste kant zien en geeft het ook hoop dat ook voor ons deze moeilijke tijd vast weer voorbij gaat.
De hoop dat we dan ons leven weer op kunnen pakken en misschien wel intenser kunnen genieten van de wereld en het samen zijn dan voor de Corona zijn intrede deed.
Dat zie ik dit jaar als het licht en hoop van Pasen. Ik hoop dat jullie je daar ook een beetje aan op kunnen trekken en Fijne Paasdagen mogen hebben. Blijf gezond allemaal!