Zondag 21 Juni 2020

Helaas heb ik deze week niet zoveel goeds te vertellen. Net nu het zo lekker ging, kreeg ik zondagmiddag ineens de rillingen, een druk hoofd alsof er stroomstootjes doorheen gaan, en dan weet ik dat er iets in mijn lijf bezig is.
Ik had ook koorts. De andere ochtend met de wondverzorging zagen we daar de oorzaak van.
Een hele grote, rode, warme bult (zeg maar gerust berg) op mijn buik, net onder de wond. Balen....balen en nog eens balen.
De thuiszorg had er een foto van gemaakt zodat ik deze naar de wondverpleegkundige in het ziekenhuis kon sturen. Zij mailde aan het eind van de middag terug, dat de foto niet zo duidelijk was om te beoordelen.
Dinsdagochtend heeft de thuiszorg nieuwe foto's gemaakt. De bult was in die ene dag nog flink gegroeid.
Deze foto's waren beter te beoordelen en ook Dr. Veen heeft ze bekeken en besloten dat hij mij de andere dag wilde zien.

Dus woensdagochtend maar weer richting ziekenhuis. Ik was benieuwd of de dokter mij kon helpen, mijn idee was dat de bult nog niet 'rijp' genoeg was. Dat dacht de wondverpleegkundige ook. Toen de dokter binnen kwam en naar de bult keek, was het enige wat hij op dat moment uitbracht "Shit!!"
Dat ene woord zei meer dan genoeg. Ook de 2 wondverpleegkundigen die er bij waren, baalde vreselijk en vonden het voor mij ook heel erg. Het 1e plan was om nog niets te doen maar een antibiotica kuur te geven. Daarna kwam het 2e plan om een punctie uit te voeren om te zien of er vocht in de bult zat.
Zodra de spuit er in zat en hij hem opzoog kwam er pus in de spuit terecht. Dat is op kweek gezet om te zien welke bacterie er nu weer in zit. En daar kwam als 3e plan achterna dat hij het toch open en schoon moest maken.

Tijdens de verdovingsspuiten (eigenlijk erna) kreeg ik weer een heel naar gevoel in mijn hoofd en viel het geluid van mijn CI weg. Het geluid klonk van heel ver weg en mijn hoofd alsof ik weg zweefde of zoiets. Moeilijk uit te leggen maar fijn was het niet.
Ik heb dit al een paar keer eerder ervaren. De chirurg weet niet hoe het komt. Ik heb toentertijd ook mijn KNO-arts erover gemaild, hij had er ook niet eerder van gehoord.
Als ik zelf logisch nadenk dan heb ik wel een verklaring. De verdovingspuit werkt op de zenuwen want de zenuwen geven de pijnprikkels door, en dat ligt even stil na een verdoving.
Mijn CI-implantaat zit op de gehoorzenuw aangesloten. Waarschijnlijk gaat het verdovingsmiddel naar meerdere zenuwen in je lichaam en dus ook naar de gehoorzenuw waardoor deze a.h.w. even stil komt te liggen en het geluid niet meer goed door kan geven. Dat lijkt mij een logische conclusie.  Fijn is het in elk geval niet.

Doordat de boel flink ontstoken was, werkte de verdoving niet optimaal en deed het soms even flink pijn. Toen bleek ook nog eens dat het niet 1 maar 2 abcessen waren.
Die moest hij allebei open maken. Ze stonden onderhuids ook met elkaar in verbinding en ook met de tunnel die er al langer zit.
Dr. Veen denkt dat het vanuit de tunnel is ontstaan. In de 2 nieuwe abcessen (gaten) zit nu een drain.
Toen hij klaar was en de nieuwe wonden ging verbinden, ging er in de berg bijna een hele rol verband in, ik wist niet wat ik zag, hij bleef er maar in stoppen.
Daarna heeft de wondverpleegkundige de wonden schoon gemaakt en verbonden. Het leek alsof er een heel bloedbad had plaats gevonden, alles wat ik zag was rood van het bloed.
Ik voelde mij nog steeds niet goed en mocht daarom niet meteen naar huis. Pas na een paar uurtjes ging het beter en vonden ze het veilig genoeg om naar huis te gaan.
Thuis ben ik meteen in bed gekropen en gelukkig in slaap gevallen door de morfine die mij suf had gemaakt.

Vrijdag was de crematie van de man van een vriendin van mij. Hij was afgelopen weekend plots overleden. Deze keer kon ik de dienst volgen via internet en een inlogcode.
Gea heeft voor mij de dienst getolkt.  De techniek staat tegenwoordig voor niets. Gea zat thuis achter de computers. Op de ene kon zij de dienst volgen en op de andere met mij communiceren.
Ik had op de laptop 2 schermen. Eentje met beelden uit het crematorium en een scherm voor de tolktekst. Zo kon ik de dienst zien en ook 'verstaan' via de tolktekst. Super mooi en handig dat dit allemaal kan tegenwoordig.

Vanochtend weer een tegenslag. Ik blijf moe, koortsig etc. Zagen we vanochtend dat er zich naast de 2 open gemaakte abcessen, weer een nieuw abces aan het ontwikkelen is. Ik begrijp niet waar dit nou ineens vandaan komt. Ging het zo goed en de wond die op 2 cm na bijna dicht is en dan begint het gedonder weer van voor af aan.
Woensdag moet ik op controle, ik hoop dat dit gaat lukken. Ik heb echt geen zin om weer opengesneden te worden, en dat nare gevoel te krijgen, de pijn die het met zich mee brengt.
Het doet nu al pijn genoeg die 2 nieuwe gaten. Afgelopen dagen dacht ik nog dat dit een allerallerlaatste opleving was en daarna beter zou gaan. Maar nu dit nieuwe er weer bij komt weet ik het niet meer.